Grootste stoepa ter wereld, Boedhanath

3 november

Kathmandu heeft veel elektriciteit problemen. Iedere dag is de elektriciteit 4 tot 5 uur uitgeschakeld in de hele stad, om elektriciteit te besparen denk ik. Bij de balie in het hotel hangt een briefje met daarop de tijden waarop er geen elektriciteit is, elke week is het rooster hetzelfde. De ene dag is er van 7.00 tot 10.00 en van 16.00 tot 18.00 geen elektriciteit en de andere dag van 10.00 tot 14.00. Dit hotel heeft een generator dus we hebben altijd wel iets van licht maar de meeste dingen werken niet. Het licht in winkels is dan ook uit; beetje moeilijk winkelen!

’s Avonds eten we in het hotel en bestellen we vol verwachting echte beef. Dit is een goed hotel en ze hebben veel continentaal eten, we durven het hier wel aan (ik heb al 9 weken geen rundvlees meer gehad en heeel veel zin erin!). Na 2 minuten komt de ober terug aan de tafel ‘Sorry ma’am but meat smell very bad’ en hij trok zijn neus er heel grappig bij op. Gelukkigggg komen ze het eerlijk vertellen en maken ze het niet gewoon klaar. Helaas ook deze poging is mislukt, ik heb het maar opgegeven, volgende week maandag eet ik wel gewoon rundvlees in Nederland.

Zaterdag zijn we naar de Boedhanath Stoepa geweest. Hij was heel indrukwekkend en heel erg groot! Dit is de grootste stoepa ter wereld en een belangrijke plaats voor de boeddhistische pelgrims. Voordat trekkers (sherpa’s) het Himalaya gebergte in gaan komen ze langs deze stoepa en vragen ze blessings voor een goede overtocht door de bergpassen en bedanken ze bij terugkomst. Het lijkt een beetje op klein Tibet. De Tibetaanse refugees zijn in 1960 naar dit plekje gekomen. Het ronde terrein hangt vol met prayerflags en ziet er mooi schoon uit. Heel gezellig plekje met veel restaurantjes met roof tops. Je merkt echt verschil op de plekken waar voornamelijk boeddhisten komen, mensen zijn rustiger en op hun gemak.
Terwijl Marianne neerbuigingen maakt voor het mooie Boeddhabeeld gaat het even mis! Neerbuiging zijn voorover bedoeld waar je met je knieën op de grond terecht komt en met je hoofd de grond aanraakt. Deze keer ging het mis en maakte Marianne de omgekeerde versie – in plaats van voorover de grond aanraken raakte ze door haar rugzak uit balans en viel ze achterover!! Met haar rok en haar benen de lucht in! Het was echt hilarisch en we hadden allebei de slappe lach, midden in de tempel tussen de monniken en nonnen die serieus aan het bidden waren. Nu staan we 1-1 door haar val. Ik heb ook al een mooie schuiver gemaakt toen ik ’s nachts een short cut probeerde te nemen naar mijn bed.

Tijdens de taxi rit naar huis wilde we onze taxi chauffeur vragen of hij het plaatsje Matatirtha kende en hoeveel het kostte om daar met hem naar toe te gaan. Slecht plan. Vraag de Indiërs of Nepalezen nooit om twee dingen tegelijk te doen! Hij zat met zijn hoofd al bij de dag erna en de tour die hij misschien binnen zou halen. Hij reed nog maar 20 kilometer per uur. Op een gegeven moment hebben we maar gezegd ‘No talking, first hotel than we make price’, dat is een beter idee hier in dit verkeer. We haalden de kaart van Kathmandu en omstreken tevoorschijn en hij keek erna alsof hij nog nooit in zijn leven een kaart had gezien. En dat is dan een taxi chauffeur… We wezen het dorpje aan, hij keek er even naar en daar ging zijn vingertje over de kaart van links steeds verder naar rechts. ‘No it’s here Matatirtha Sir’, ‘OK no problem’ en daar ging zijn vingertje weer naar rechts en naar beneden. We vroegen hem ook naar het Royal Palace in Kathmandu ‘Is that palace for King?’, ‘No mouse’. Hij snapte er werkelijk helemaal niets van. Uiteindelijk na lang zoeken en praten hebben we een deal gemaakt die uiteindelijk de dag daarna niet door is gegaan omdat Marianne ziek was. Zij heeft haar dag in de hotelkamer doorgebracht en ik ben alleen op pad gegaan. Ik heb lekker relaxt een boekje aan het zwembad gelezen, beetje bruin geworden, wat gewandeld en winkeltjes gekeken en naar een heel leuk cafétje met internet geweest. De sfeer daar was zo leuk en de Vanille latte’s heerlijk! Hij draaide klassieke muziek, wat vrij uniek is hier. Al zijn kopjes en lepeltjes waren anders – mix and match – en het hele zaakje hing vol met prachtige foto’s van overal in de wereld. Buiten zat een meisje in de zon – duidelijk alleen op reis en voor een langere tijd – haar reisdagboekje bij te werken. Ik kon stiekem lezen dat ze naar Kailash in Tibet zou gaan. Toen ik haar zag zitten kreeg ik zo’n warm gevoel. Ik zou het heerlijk vinden om nog verder alleen op reis te gaan; genieten van het heerlijke weer, elke dag nieuwe dingen zien en nieuwe mensen leren kennen. Ik wil nog niet terug naar Nederland.

Gisteren zijn we naar het Royal Palace geweest, dat ligt in de straat van ons hotel. Dit Palace is nu een museum waarvan je in 19 van de 52 kamers kunt die nog steeds identiek zijn ingericht – Narayanhiti Palace Museum. Dit was tot 2001 het paleis van de koninklijke familie van Nepal – in 2001 is de hele familie uitgemoord (Koning, koningin, kroonprins en alle kinderen en nog wat familieleden)! In het stukje paleis waarin al de 13 mensen zijn doodgeschoten hebben ze precies aangegeven wie vanuit welke hoek vermoord is – dit stuk is wel afgebroken. Nergens staat vermeld wie de dader nu is. De geruchten gaan dat het de broer van de koning was, die uit was op zijn macht. Deze man gaf de zoon van de koning die psychologische problemen had de schuld – deze was de enige die de massamoord heeft overleefd. Nooit is vastgesteld wie het nu werkelijk gedaan heeft. Het paleis was erg mooi, de meubels en kleden zagen er wel oud uit. Ik denk dat er geen geld wordt gestoken in het bijhouden en opknappen van het pand. In verschillende kamers stonden foto’s van de koning en koningin samen met leden van het koninkslijk huis uit andere landen – ook Luxemburg, Spanje, Maladiven etc. In het hele paleis waren ontzettend veel opgezette dieren. Ik heb wel 6 opgezette tijgers gezien die er net echt uit zien, twee nijlpaardhoofden, een berenhoofd met het vel eraan, een luipaardhoofd, een olifantspoot etc.

Gisteravond zat ik op mijn bed en Marianne was in de badkamer toen ik mijn bed licht voelde schudden, en daarna nog een keer. Een paar seconden maar! Marianne kwam naar de kamer en had precies hetzelfde gevoeld. Binnen 1 minuut hing ze aan de telefoon bij de receptie ‘Yes hello, is there some kind of earthquake?’, ‘No ma’am’, ‘Are you sure because there is some movement in my room’. Ik lag dubbel van het lachen waardoor Marianne ook moest lachen, de receptie jongen dacht dat hij voor de gek gehouden werd en heeft snel opgehangen. Vandaag heb ik het op internet opgezocht en het was inderdaad een kleine aardbeving. De schoonmaakster vertelde ons vanmorgen dat zij hem ook gevoeld had n haar dorpje. http://nl.earthquake-report.com/2012/11/04/major-earthquakes-list-november-5-2012/.