Lake City Udaipur ( héél kort voorafgaande dagen)

Dag 9

Op dit moment in Udaipur (sinds eergister avond) en het is heerlijk! We zitten in een hotel direct aan het meer van Udaipur met een rooftop restaurant. Vanaf het restaurant kijk je uit over het meer, de groene bergen, mensen die in het meer zwemmen en wassen en op het beroemde Lake Palace. Het is hier zwaar bewolkt en het waait aan het meer- heerlijk. Even weg uit de warmte en een beetje uitwaaien. Deze plek maakt me heel blij en gelukkig. Het straalt rust uit maar toch ben je echt in het Indiase leven op de straten. Geen besef meer van welke dag van de week het is - ultiem gevoel van vakantie lijkt me. Het kopen kopen kopen gaat maar door. Ik blijf me erover verbazen. Gisteravond liepen we terug naar het hotel en ik zag dat het letterlijk (!) de eerste twee winkels waren waar we langs kwamen op de heenweg waar we ons weer gek hebben gekocht. India is niet veilig voor ons (of onze portemonnee). Maar alle winkeltjes en winkeliers zijn zo'n ervaring. Gister waren we bij een man die met puur natuurlijke kleurstoffen uit
edelstenen en kruiden miniatuur schilderijtjes maakt. Ongelofelijk veel details. Hij verkocht postertjes op zijde en ook kaarten op zijde. Natuurlijk hebben we er een hoop gekocht, ze zijn prachtig om in te lijsten.
Een winkel verder zag ik een overhemd van linnen hangen, waar ik naar opzoek was voor mijn vader. Bij nader inzien was het toch niks, maar bracht hij ons naar de overkant, de winkel van zijn broer natuurlijk. Iedereen is familie en je komt niet zo maar weg als ze zien dat je geinteresseerd bent. Ze zijn master in verkooptechnieken.
Een paar uur later gaan we daar weg met een aantal bestellingen: een blouse voor papa, blouse voor Gideon, blouse voor Drean, jurkje voor mij een een winterjas voor mij. Alles wordt in één dag handgemaakt precies op maat gemaat. Echt maatwerk. Heel leuk! We moeten straks terug om het te passen en eventueel te verstellen.

Gisteren (Udaipur) heeft een gids ons meegenomen naar een Jagdistempel (Hindu tempel) en ons uitleg gegeven over reincarnatie. De tempel bestaat van de buitenkant uit beeldhouwwerken alle verschillende niveau's van reincarnatie. Heel erg duidelijk en fijn om van een Hindu zelf uitleg te krijgen over reincarnatie en karma. Nu begrijp ik het helemaal. Je kunt omhoog, omlaag of op een redelijk zelfde niveau reincarneren. Afhankelijk van hoe jij je leven hebt geleid. De laagste vorm zijn de demonen, dan komen dieren (paarden staan boven olifanten en tijgers), en dan de mensen en daarboven de hemel. Bedelaars moeten bijvoorbeeld hun karma van hun vorige leven nog wegwerken. Als ze in dit leven goed zijn, kunnen ze in een volgend leven hoger op de maatschappelijke ladder terugkomen. Maar goed zijn in een bedelaarsbestaan lijkt een beetje lastig? De gids legt uit dat zij goed kunnen zijn door goed te zijn voor dieren, vegetarisch eten, geen alcohol te drinken en niet te roken. Zij hebben dus ook een kans om weer te reincarneren in een hoger niveau.

Daarna nog een rondleiding gehad door het City Palace. Heel leuk en mooi! Heel veel mozaiek van voornamelijk Belgisch gekleurd glas. Ook veel miniatuur werkjes met edelstenen daarin verwerkt. We hebben ondertussen al zo veel tempels, forten en paleizen gezien - nu is het even genoeg geweest. De gebouwen zijn allemaal heel indrukwekkend maar we zijn niet alleen in India om te bezichtigen. Ik heb veel meer behoefte om er gewoon te 'zijn' en te ruiken, proeven, voelen en zien. Gelukkig zit mama daarbij op een lijn met mij.

We genieten heerlijk hier in Udaipur. We hebben met het tourbureau geregeld dat we Mount Abu schrappen en nog een extra dagje in Udaipur blijven en vanuit hier naar Jodhpur. Mount Abu is het hillstation van India. Hier zijn veel bruiloften en dit is een vakantieoord voor Indiers. Maar aangezien het geen zomerseizoen is en ook geen trouwseizoen vonden we het niet heel bijzonder. Je hebt er prachtige bergen, maar omdat we ook al naar Kashmir gaan - waar DE prachtige bergen en meren zijn - konden we Mount Abu wel schrappen.


Voorafgaande dagen

Onze driver Deepak heeft ons meteen de eerste avond meegenomen naar zijn huis om zijn familie te leren kennen. Heel erg lief en dat slaan we natuurlijk niet af! We kwamen in het goede straatje en moesten slalommen in het doolhof van pik donkere gangetjes en trappetjes om uiteindelijk bij zijn woning te komen. Of ja woning... hij had 2 kamers in een zwaar betonnen huis waar heel veel families wonen. Er zijn nergens deuren. Hij woont daar samen met zijn moeder, zijn twee broers en hun gezin en zijn eigen gezin. 20 mensen in twee slaapkamers, in totaal stonden er 2 bedden. Ze sliepen daar op de grond en bij elkaar in bed.
We komen binnen - schoenen uit voor de deur - en krijgen meteen Chai (Masala Tea) aangeboden. Iedereen komt naar ons kijken en ze zijn verlegen, behalve onze driver spreekt niemand Engels. Meteen krijg mama een babytje in haar armen gelegd. Een meisje van 9 dagen oud! Ze was erg klein en mager. Het babytje had zwarte kohl dik om haar ogen heen. Babytjes krijgen dit bij de geboorte zodat zij later meer licht in hun ogen krijgen. De twee dochtertjes van Deepak rennen weg en komen terug met twee gekochte chocolade reepjes die wij moeten op eten. Deze avond heeft heel veel indruk op me gemaakt. Het is ongelofelijk hoe deze mensen leven en ondanks hun armoede zo gastvrij en hartelijk zijn. Deepak's vader is overleden en nu hij de oudste man is moet hij voor de hele familie zorgen met zijn inkomen.

Indiers zijn erg vriendelijk tegen ons - hoe blanker je bent hoe meer je bent - overal worden we aangesproken met 'Yes ma'am, No ma'am, Thanks ma'am' en de deur wordt opengehouden. Oudere mensen worden behandeld met veel respect en daarom wordt eerst de autodeur van mijn moeder open gemaakt en daarna de mijne bijvoorbeeld.

Wij zijn een ware attractie voor de Indiers. Bij de Taj Mahal komen mensen vragen of ze alsjeblieft met ons op de foto mogen e.d. Heel raar maar wel grappig! Ook waren hier aparte rijen voor buitenlanders en Indiers, omdat wij meer entree betalen. Voor de Taj Mahal staat een marmeren bankje waar ik graag een foto van ons op wilde voor de Taj Mahal. Toen mijn opa en oma en tantes en vader vroeger in India woonden hebben zij een prachtige zwart-wit foto van hen op deze bank gemaakt die ik heel bijzonder vond. Ik wilde precies zo'n foto van mijzelf. Bobby - onze gids - heeft alle Indiers op en om het bankje weggejaagd zodat wij onze foto konden maken. De dag daarna zijn we om 5.00u opgestaan om de Taj Mahal met zonsopkomst te zien. De gloed over het marmeren gebouw was magisch.

We zijn nu al twee keer zo vroeg opgestaan en het is echt heel leuk om een stad te zien ontwaken. Mensen die opstraat hun tanden poetsen, kinderen die in een emmer worden gewassen, de eerste mensen die gaan werken, straten die door burgers met een (heksen)bezem worden schoongemaakt e.d. Dat schoonmaken is hier toch een probleem. Je ziet burgers in de morgen met een bezem schoonmaken, maar waar gaat het heen? Ze verplaatsen alleen de rotzooi. In sommige steden/dorpjes zien we kleine vuilnisbelten maar in andere ook helemaal niet. Er zijn geen prullenbakken op straat en de regering laat geen vuilnis ophalen. Op straat is het een ware vuilnisbelt met varkens, koeien, honden en natuurlijk ratten in zitten.

Jaipur en Amber - geen zin in paleizen of forten te bezoeken. Wel heel bijzonder op de rug van een olifant de heuvel op naar het Amber paleis. We genieten van het uizicht en de sfeer, maar gaan niet naar binnen.

Pushkar was heel bijzonder. We waren hier op de verjaardag van mama. Alles in Pushkar draait om het heilige meer. Er zijn 500 tempels en 52 Ghats (trappen naar het water, gebouwd door dankbare families om te kunnen baden in het heilige water. De as van Gandhi is in dit meer uitgestrooid. We zijn hier door een Brahmaan priester gezegd met een ritueel met bloemen, rijst, kleurstoffen en nog meer. Door de mantra na te zeggen heb ik mijn hele familie gezegend. Daarna mocht ik alles in het water gooien en een wens doen. Ik kreeg de bekende rode stip! In dit meer heb ik een deel van mijn oma's as uitgestrooit. Ik vond dit een heel bijzonder plekje en wilde graag haar as in India uitstrooien omdat ik weet dat ze een hele fijne tijd in India heeft gehad toen ze hier woonde. We zaten in een prachtig prieeltje vroeg in de morgen te kijken naar de mensen die zich wassen in het heilige water, bidden en rituelen uitvoeren. Niet alles is trouwens even heilig: vanuit ons plekje zien we een jongen in een nis zichzelf bevredigen - hij ziet dat wij het kunnen zien en gaat gewoon door! Ik was zwaar geschokt. Zo raar, zo'n heilig plekje en dan zoiets..... Pushkar eindelijk even niet zo veel getoeter en getrek aan je! Het was een dorp zonder verharde weg en de vrouwen waren erg kleurrijk en traditioneel gekleed.