Alleen in India

Op de terugweg van het vliegveld vroeg de driver hoeveel we hadden uitgegeven bij Delhi Haat (winkel). Daarna vroeg hij hoeveel we hadden uitgegeven in Jaipur, Udaipur, Jaisalmer etc. Ik heb maar gezegd dat ik het niet wist maar dat het niet veel was. Ik vond het nogal vreemd allemaal. Hij heeft me afgezet bij Walnut Castle hotel – ons soort van vaste hotel in Delhi – maar hij was overboekt en er was geen kamer voor me. Ik werd meteen op de proef gesteld in mijn eentje! Dat is de tweede keer al – twee dagen geleden hadden we precies hetzelfde probleem bij dit hotel. Het reisbureautje waar we alles boeken zei dat het confirmed was maar blijkbaar niet. Ik heb lang moeten wachten en de eigenaar en mijn driver waren luidruchtig en (klonk) boos aan het bellen. Ik werd naar een ander hotel van dezelfde eigenaar gebracht, het ziet er gelukkig prima uit! Het hotelhulpje dat de tassen etc brengt, brengt me naar mijn kamer. Hij probeert me in heel gebrekkig Engels uit te leggen hoe alles werkt en blijft dan staan. Ik zeg dat hij kan gaan maar hij blijft staan. De tv stond aan dus ik kijk daar maar naar in de hoop dat hij de hint begrijpt en vertrekt. Nog niet.. hij komt naar me toe en geeft me een hand. Hij wil weer gaan en dan komt hij een kus op mijn hand geven en daarna probeert hij me te zoenen. Ik schrok me rot en was niet blij!! Na een paar keer streng nee te hebben gezegd en dat hij moest gaan ging hij eindelijk. Na 2 minuten stond hij weer voor de deur en voor ik het wist stond hij weer bijna binnen; of ik whiskey of vodka wilde hebben. Ik heb hem snel weer weggestuurd. Ik vond het absoluut niet prettig. Het is wel een wake-up call dat ik voorzichtig hier moet zijn. Niet ’s avonds alleen over straat en misschien niet al te aardig zijn.

Zondag (30-9) is mijn eerste dag alleen. Ik word (veel te laat) opgehaald en naar mijn guesthouse/homestay gebracht. Toen ik daar om 12.00 aankwam was de kamer niet klaar. Ik kreeg een andere kamer zonder raam en kon ‘savonds om 20.00 wisselen naar een kamer aan de voorkant. Ik zou van Nayeem vandaag een stick krijgen zodat ik toch internet op mijn laptop kon gebruiken – dit had hij niet geregeld ik krijg het de dag erna zegt hij. Hier in India moet ik er constant rekening mee houden dat er iets niet geregeld is en dat mensen zich niet aan afspraken houden. In Nederland zou ik me daar enorm over kunnen opwinden maar hier valt het gelukkig mee – anders had ik toch een groot probleem. Ik heb mijn eerste dag alleen niet veel gedaan. Ik heb een beetje rondgelopen en gekeken waar ik spulletjes zoals brood en yoghurt kan kopen en ik heb wat gelezen en gekeken naar wat Engelse opdrachten die ik met de kinderen kan gaan doen.

’s Middags krijg ik een bericht van Nayeem of ik bij hem en zijn familie kom eten. Ik neem het aanbod natuurlijk aan! Hij heeft al eerder verteld dat zijn vrouw - Fatima - erg graag met mensen praat. Ze is Marokkaans en houdt niet echt van India, ze vindt de mensen niet leuk en mist Marokko. Ze is echt heel aardig en ze praat heel veel, ze spreekt redelijk Engels en geen Hindi. Het dochtertje – Janet – is 6 jaar oud en heel schattig. Qua uiterlijk is het precies haar vader en het is een hele makkelijke prater, ze spreekt ook redelijk Engels. Ze is heel aanhankelijk en komt al dicht tegen me aanzitten, echt een schatje. Ik mag natuurlijk mee eten, ik doe mijn best om wat te eten maar door het ziek zijn en het eten in India dat me niet lekker valt kan ik nog maar hele kleine porties eten. Ze zijn Moslim en we krijgen dus ook vlees te eten – kip, lam, spinazie en dahl met rijst. Ze vraagt of ik iedere dag langs wil komen want ze zit de hele dag alleen thuis en heeft niet echt vrienden in de buurt. Ze wonen in de zelfde straat dus heel erg handig! Zo kan ik alles vragen; waar ik wat moet kopen. Als ik zin heb heb ik nu ook een maatje en een schattig meisje om dingen mee te ondernemen. Ze nodigt me meteen uit om de dag erna meteen vanuit Asha te komen en dan kunnen we samen garnalen pasta maken. Ik werd vanmorgen niet heel vrolijk wakker en voelde me een beetje alleen; zo toch nog een fijne leuke dag gehad!

Maandag 1 oktober voor het eerst naar Asha toe. Ik heb me een beetje proberen voor te bereiden maar ik heb geen idee hoe het niveau van de kinderen is dus ik laat het maar gewoon over me heen komen. Dan de eerste dag maar wat minder productief. In de ochtend ga ik twee keer één uur jongens les geven en in de middag twee keer één uur meisjes – tussen de 7 en 14 jaar.