Eerste week Asha zit erop

Op mijn vrije dagje(dinsdag) ben ik lekker met Alina naar leuke marktjes gegaan en hebben we lekker rustig aan gedaan, wat gekeken en geshopt. Al heel snel kwamen we een meisje en een jongen tegen waar we heel natuurlijk mee aan de praat raakte. Het meisje – Leticia – komt uit Mexico en is al 2 maanden in Delhi en blijft nog één maand. De jongen – Sameer – woont al een jaar in Delhi maar is een mengelmoesje van van alles; Iraans, Afgaan, Amerikaans, Indiaas en weet ik het. Hij heeft een heel grappig uiterlijk, een beetje zoals een hippie. Het contact gaat heel gemakkelijk en vrij, we zijn samen gaan lunchen. Omdat het reisbureau van Alina is ‘vergeten’ om haar treinticket te boeken vertrekt ze een dagje later. We waren er beide blij mee haha nu konden we nog een dag samen doorbrengen. Ook al ben ik in dezelfde stad nu; ik heb wel echt gevoel alsof ik op reis ben. Nieuwe mensen leren kennen, het zonnetje en de stad ontdekken is zo leuk. Ik begin de stad al een beetje door te krijgen en weet hoe ver alles is en hoe ik er kom (bijzonder met mijn verschrikkelijke richtingsgevoel), dat voelt goed. Ook het afdingen – vooral met de toektoek – gaat me goed af, ik betaal nergens te veel. Ik zit wel in mijn flow nu hier.

2e dag Asha beviel al beter dan de eerste. Er zat absoluut geen structuur in de dag – kinderen kwamen en gingen en ik kwam niet wijs uit de verschillende groepen – maar het was oké. Ik begin er denk ik aan te wennen dat het nu eenmaal zo is op het schooltje. Omdat Alina langer bleef had ik haar meegenomen naar Asha en heeft ze me geholpen met de Engelse les. Ze vond het erg leuk om de sloppen en de kinderen te zien. Ze is 6 maanden op reis maar in je eentje krijg je vaak niet de kans om een slop van zo dichtbij te zien omdat het niet veilig is alleen. De kinderen luisterden al beter en we hebben redelijk wat Engelse woordjes/zinnen behandeld. Het niveau Engels van de kinderen is echt heel slecht. Er zijn een paar enkelingen waar je een gesprek mee kunt voeren maar zodra ze dingen moeten opschrijven zie je hoe slecht dat is. Op hun ‘echte’ school wordt daar denk ik geen aandacht aan besteed. Ook al schrijf ik het goede woord op het bord in het Engels op; nog schrijven ze het met spelfouten over. Ik check alles dat ze opschrijven en geef ze een smiley als ze het goed hebben gedaan; helemaal blij zijn ze dan! Ook al doen ze het soms minder dan geef ik ook een smiley. Die positieve aandacht doet ze volgens mij heel goed.
Er kwam woensdag weer een nieuw meisje van een jaar op 17 die privéles wilden. Ik vroeg haar wat ze precies wilden leren of waar ik haar mee kon helpen en haar enige antwoord was: “English class please”. Oké, waar begin je dan? Ze was heel enthousiast en vroeg mij ook van alles over mijn leven. Ze was helemaal verrast en vond het geloof ik heel bijzonder dat wij ‘Love marriage’ hebben in Nederland en niet uitgehuwelijkt worden. 21 is hier een hele normale leeftijd voor meisjes om te trouwen, dat wordt me daarom ook vaak gevraagd. Ik oefen 100 keer met haar present, past en future van hele simpele korte zinnetjes maar het lukt haar maar niet. Ze schrijft alles netjes in haar schrift op. Ik vraag haar of ze ’s avonds nog wil oefenen met de zinnen en dan mag ze de dag erna oefenen op het bord. “Oooooohh” zegt ze met grote ogen, “really?”. Ze was helemaal blij en enthousiast. Ze is helaas niet teruggekomen de dag erna. Wie weet volgende week.

Gisteravond heb ik heerlijke zeevruchtenpasta met Fatima gekookt. Vanmorgen moest ik even langskomen en had ze heel schattig een lunchpakketje voor me gemaakt met pasta om mee te nemen naar Asha. Heel lief! Ze wil het liefst dat ik iedere dag de hele dag daar ben maar daar heb ik niet zo heel veel zin in. Haar dochtertje Janet (5) is helemaal verliefd op me. Ze wil met me knuffelen en knutselen, handje vasthouden op straat. Ze vroeg gister of ze me Didi mocht noemen; dat betekend ‘sister’ in Hindi haha. Schattig meiske.

Vandaag vond ik het zelfs heel prettig om alleen te zijn. Vanmorgen in de toektoek kon ik al helemaal genieten. Ik vind die karretjes zo leuk! Het is gewoon een overdekte scooter. Ik vind het lekker om de wind in je gezicht te hebben; het is zo warm hier. Het is nog steeds 37 graden en geen enkele dag bewolkt. Je ziet en voelt en ruikt alles om je heen in zo’n toektoek heel goed. Af en toe stinkt het heeeel erg naar rotte eieren. Gewoon buiten, een heel stuk. Ik heb echt geen idee waar het vandaan komt want er is dan geen open riool of zo. Met de aller kleinste heb ik vandaag van 1 t/m 20 geteld en het alfabet. Ze vonden het geweldig als ik de cijfers en letters in hun schriftje schreef zodat zij ze daar achter konden kopiëren. Heel simpel maar ze waren helemaal trots. Daarna heb ik getekend met ze. Ik had ook een groep van 5 jongens van een jaar of 16. Één daarvan sprak heel goed Engels, drie redelijk en één echt heel slecht. Hij kon niets lezen, niets schrijven en hij begreep niets van wat ik zei. Terwijl hij toch gewoon op school zit. Ik heb ze over een onderwerp laten schrijven zodat ik dat daarna kon overschrijven. De één schreef over een Ferrari en de ander over paarden. Daarna hebben we een Engels kinderboek gelezen met allemaal plaatjes, dat was heel leuk. Iedereen las één pagina en de jongen die goed Engels sprak vertaalde dan voor de zekerheid nog alles in Hindi zodat ze het echt begrepen. Het ging zo goed zo! Je zag echt dat ze leerden en het begrepen; zelfs de jongen die zo slecht was. Hij kreeg steeds wat meer vertrouwen in zichzelf. Daar heb ik echt mijn best voor gedaan; ik vond het wel zielig voor hem. Hij durfde in het begin gewoon niet, en op het laatste las hij een hele pagina voor (wel met wat hulp). Ze waren allemaal heel geïnteresseerd en wilde zelfs langer blijven. Ik vond het geen probleem en alleen maar leuk; die lange pauze vind ik zo saai. Van dit groepje kreeg ik echt een goed gevoel, ze gingen echt vooruit. Ik hoop dat ze weer terugkomen maandag. Voor de jongen die goed Engels sprak is het niet heel erg interessant gok ik maar voor mij en de andere jongens was het helemaal super dat hij erbij was.

Ik merk dat ik me echt aanpas aan de cultuur hier; ik weet niet of dat nu positief is of niet. Ik word er een beetje laks van. Als iemand mij belt en ik heb geen zin bel ik de volgende dag wel terug. Bij Asha kan ik rustig 5 minuten te laat komen; ik begin toch iedere dag later. Ik laat me niet opjagen; dat is wel een fijn gevoel. Lui word ik er wel een beetje van…

Morgen ochtend ga ik mijn spullen inpakken en verhuizen van kamer. Sameer en zijn neef hebben een heel groot appartement in een leuke wijk in Delhi. Leticia logeert daar op een kamer want ze had wat problemen met haar huisgenootje. Ik mag nu voor 2 weken bij haar logeren, gratis! Ideaal. Nu heb ik (waarschijnlijk) leuk gezelschap en bespaar ik me 10 nachten.