Asha

Gister werd ik tijdens het lesgeven gebeld door het Asha office of ik na de les naar het kantoor wilde komen omdat dokter Kiran de vrijwilligers wilden ontmoeten. Kiran is de oprichtster van Asha en is erg druk en vaak op reis, ik vind het heel positief dat ze toch de tijd neemt om ons te ontmoeten en een uitgebreid gesprek te voeren. Ze was heel vrolijk en nu heb ik alle andere vrijwilligers ook ontmoet, het waren twee oude mannen, een oude vrouw en 2 jongere meisjes. Daarna heeft haar man ons allemaal mee uiteten genomen naar een heerlijk restaurant!

Vandaag een heerlijk dagje gehad bij Asha. De jongensgroep in de morgen ging super! Ze luisterden allemaal, wat een wonder.. Ik heb de klas in twee teams verdeeld en ze zo zoveel mogelijk woorden die ze wisten van fruit, kleuren en dieren laten opschrijven – dat was moeilijk genoeg voor ze. Doordat het een wedstrijd was waren ze super gemotiveerd. Dat houd ik erin bij de jongens! Daarna had ik heel lang pauze. Ik heb Anita gevraagd of ze me mee de slop in wou nemen en dat zou ze doen. Ze verroerde zich alleen niet van haar stoel… Ik heb het 3 keer gevraagd want ik zag de tijd al dringen tot mijn volgende les. Het was heel leuk in de slop! De mensen waren zo hartelijk en vriendelijk. Ze vonden het geweldig dat ik kwam kijken en sommige wilde me graag aanraken. Ze vroegen helemaal trots of ik foto’s wilde maken van hun huizen en van zichzelf. Ik vond het leuk om te zien dat ze juist trots zijn op hun huizen, ondanks dat ze (voor mijn begrippen) super klein zijn. Voor hen is het al een hele stap. Sommigen hebben leningen afgesloten om een stenen huis te kunnen bouwen. De sfeer was heel gemoedelijk en de huizen waren in hele goede condities en leuke kleurtjes. De straatjes waren schoon, het stonk niet, de mensen waren vrolijk en gingen hun gangetje. Op de daken lag zo veel rotzooi!

De vrouwen die in het Asha center werken blijven me Indiaas eten aanbieden. Ze willen graag dat ik alles probeer, ik proef het wel maar ik ben er een beetje voorzichtig mee. Het is me afgeraden door Asha office om dit eten te eten. Gister was de supervisor er en vertelde de medewerksters dat ze me geen eten moesten geven. Toen ze naar de wc ging probeerde ze me stiekem en snel Chapatti met hun groenten en curries te laten proeven haha. Alles wordt gedeeld en met hun handen gegeten, soms is het een echte smeerboel – zelfs de tafel waar ze op moeten werken. Naast de tafel staat een soort dokters bed, dat is dus eigenlijk in de kantine/kantoor. Vandaag moesten we allemaal even weg omdat een medewerkster bij een slop bewoonster haar spiraal moest verwijderen. Eventjes tussendoor – in de kamer waar wij zaten te lunchen. Ik wil niet weten hoe (on)hygiënisch dat is. Na het eten (met hun handen) wassen ze hun handen niet, soms vegen ze hun handen even schoon aan de gordijnen(?!).

Daarna heb ik de oudere meisjesgroep les gegeven. Dat ging iets minder goed, ze stopte maar niet met dingen voorzeggen en afkijken. De groep daarna – de hele kleintjes – zou worden afgelast omdat de Woman’s group meeting in het Asha center was (iedere donderdag middag). Halverwege mijn oudere klas kwam Anita binnen of ik alsjeblieft een einde aan de les wilde maken omdat ze de kleine kinderen niet stil kreeg of weggestuurd kreeg. Ze bleven maar roepen en wachten en op de deur kloppen omdat ze zo graag Engelse les wilden. “You are magic” zei Anita. Zo iets geeft me natuurlijk wel een heel fijn gevoel! De les met de kleintjes ging weer prima. Ze zijn zo ontzettend gemotiveerd! Ze komen vaak een uur te vroeg voor de les en ze zijn niet weg te krijgen. Ze zijn boos als ik ze geen huiswerk geef en ze verlaten het klaslokaal niet als ze me allemaal 10 handjes hebben gegeven, geknuffeld en sommige meisjes willen me per se een kusje geven. Heel schattig! Ik kan er nu echt van genieten. Er zitten wel een paar ondeugende stouteriken tussen maar het is geweldig te zien hoe leergierig ze zijn. Er is alleen niet zo veel resultaat voor mijn gevoel. Alles wordt vaak herhaald (ook door eerdere vrijwilligers) maar nog steeds is het moeilijk om ‘one two three four…’ te schrijven of te onthouden wat kleuren of vruchten zijn.

Tijdens de Woman’s group meeting verzamelen de vrouwen zich op de grond van het Asha center. Asha heeft deze groep gevormd zodat zij zelf de slop in de gaten kunnen houden. Iedere vrouw uit deze groep heeft haar eigen ‘straatje’ waar zij oplet of mensen ziek zijn, zwanger zijn, de pasgeborenen in de gaten houdt etc. Vandaag vertelde de Asha medewerkster de vrouwen over de Dengue koorts en hoe dit te herkennen, behandelen en nog wat dingen. Het is de bedoeling om zo vanuit de slop verantwoordelijkheid voor elkaar te creëren en op elkaar te letten. De vrouwen uit deze groep vertellen het weer door aan de andere mensen in hun ‘straatje’. Deze groep is ook geformeerd om de vrouwen hun huizen uit te krijgen en ze te leren zich te laten gelden. Veel vrouwen in de slop zitten anders alleen maar binnen en koken en maken schoon. Zo hebben zij een taak – een verantwoordelijkheid – en kunnen ze iets voor elkaar betekenen.

Vandaag ben ik samen met Rebecca (de vrijwilligster) naar een guesthouse gaan kijken en het zag er super uit. Ik verhuis er morgen naartoe en zij komt zaterdag. Het heeft 20 kamers, grote keuken en geweldig roof top. Er zitten heel veel internationale mensen die daar een paar maanden wonen. Dat wordt vast heel gezellig! Toen ik in de toektoek terug naar mijn huis ging heeft hij me er op een gegeven moment gewoon uit gezet – ik was zo verbaasd! Hij kon het niet vinden en had het al 100 keer gevraagd en wilden me niet meer verder brengen. Ik ben proberen te blijven zitten maar hij bleef me wegsturen. Ik heb natuurlijk niets betaald en een ander genomen.