Mini trekking Tilkot en cultureel dorp Bhaktapur

2 november

Na de zonsopgang in Nagarkot rijden we door naar Tilcot (1500 meter) en beginnen we om 7.30 met onze (kleine) trekking. De lucht hier en in Nagarkot voelt heerlijk koud en crispy aan. Na 1 minuut wandelen komen we al bij en een helling aan die een vrij heftige klim heeft op zand en stenen. Eenmaal boven aangekomen kijkt Marianne me met bange ogen en met een help-gezicht aan, gaat dat zo de hele weg door? Daarna viel het reuze mee en was de weg Nepalees-vlak zoals ze het zo mooi noemen. De omgeving was prachtig! Tussen de meters hoge naaldbomen door was het uitzicht op de vallei prachtig met in de verte de hoge bergen. Prachtige en rustige natuur hier. Het was wel apart om in deze bergen en natuur constant vliegtuigen te horen. Vanaf Kathmandu bieden ze vluchten aan met hele kleine toestellen om vrij laag tussen de bergen te vliegen, je ziet dan de Himalaya en de Mount Everest. In de morgen – toen wij met onze wandeling bezig waren – stijgen deze vliegtuigjes constant op, de een na de ander (3 weken geleden is zo’n klein vliegtuigje met 19 mensen erin neergestort). Raar geluid in de stille natuur. We hebben ook overwogen om zo’n vlucht te maken maar het was erg duur (€180 p.p. voor 40 minuten) en het is maar de vraag of je door de wolken en vervuiling de Mount Everest ziet. Op de foto’s die ik heb gemaakt van deze wandeling zie je in de vallei wolken hangen waardoor het er heel bijzonder uit ziet. In feite is dit gewoon de smog maar ik vind het er leuker uitzien als ik denk dat het wolken zijn.

We kwamen door een legerkamp dat gestald was midden in de bergen. We zijn een hoop bergbevolking tegengekomen. Iedereen was druk bezig met het dagelijkse leven en druk in de weer. Ik heb het idee dat de Nepalezen een stuk actiever en minder lui zijn dan de Indiers. Er liepen mannen en vrouwen rond met grote rieten manden vol met water of etenswaren die zij dan aan een band aan hun hoofd hingen, en zo door de bergen naar hun huis liepen. Vrouwen waren bezig met het drogen van rijst. Kinderen maakten zich klaar in uniform en liepen vervolgens een stuk door de bergen tot een punt waar de bus hen kon ophalen. Er werd water gehaald bij een pomp, gepoetst en gekookt. De Nepalese bevolking ziet er heel anders uit dan de Indiërs, ze zien er vriendelijk uit en hebben een beetje spleetogen. Ik vind de bergbevolking en het primitieve leven dat ze leiden – hier maar ook in Kashmir – toch heel fascinerend iedere keer. Iedereen is bezig met zijn eigen taak, niet gehaast en niet gestrest. Het lijkt alsof niemand moeilijk doet of zeurt. Je doet het gewoon want zo is het leven. Ze leven om te overleven (dat klink negatief maar zo ervaar ik het niet), ze kennen ook geen ander leven zoals wij dat kennen. Ik vind het heel bijzonder om dit te zien en om de mensen bezig te zien. Tijdens de wandeling kwamen er op een gegeven moment 2 schattige jongetjes in uniform rennend langs – op weg naar school. We hebben ze allebei een pen gegeven en daar waren ze blij mee. De één testte de pen meteen uit op zijn stropdas; even checken of hij niet belazerd was natuurlijk. Vervolgens bleven ze dicht bij ons lopen en waren ze stiekem aan het fluisteren en naar ons aan het kijken. Ik kreeg het gevoel alsof ze niet verder durfde te lopen en uit beleefdheid bij ons bleven. Na een stukje verder lopen hebben we maar even gezegd dat ze niet bij ons hoefde te blijven lopen en dat ze maar vlug moesten doorlopen anders zouden ze de bus naar school missen; en daar gingen ze rennend.

Na de wandeling kwamen we uit bij een dorpje met de oudste tempel van Nepal – Changu Narayan - die stamt uit 3000 jaar voor Christus. Het dorpje eromheen was natuurlijk omgetoverd in een toeristen bazaar. De tempel was mooi maar niet goed onderhouden. Het bestaat uit twee dakverdiepingen en heeft vier verschillende ingangen. Aan iedere ingang staat een ander soort dier van steen als wachter. Aan één kant stonden twee leeuwen voor de ingang; ik heb nog nooit zo’n grappige té blije leeuw als afbeelding gezien; lachwekkend vriendelijk. Meer een soort welkom als een wachter. Op de pilaren onder het dak staan de tien incarnaties van Lord Visnu afgebeeld. Alleen Hindoes waren toegestaan binnen in de tempel (dat is in heel veel tempels hier en in India). De bouwstijl van de tempels hier ziet eruit als de typische Chinese tempels – pagode vorm. De Chinezen hebben dit van de Nepalezen overgenomen.

Daarna zijn we doorgereden naar Bhaktapur City (koningsdorp), de culturele hoofdstad van Nepal dat aan de voet van de Himalaya ’s ligt. Tussen de 12e en de 15e eeuw is het de hoofdstad van Nepal geweest. Bhaktapur is een van de drie belangrijkste regio’s van Nepal waar de handel en cultuur een belangrijk bestaan hadden – samen met Patan en Kathmandu. Bhaktapur behoort tegenwoordig tot het wereld erfgoed. De stad heeft vanuit de lucht de vorm van een vliegende duif. Er wonen nog altijd zo’n 100.000 mensen, Hindoes en Boeddhisten. Alle festivals van beide religies worden uitbundig gevierd, en dat zijn 200 dagen per jaar. Alle handicrafts van Nepal worden hier uitgeoefend, een heel leuk sfeertje geeft dat; iedereen is bezig met ‘knutselen’ en verkopen. Het is een goed onderhouden dorp, het is schoon (een van de 10 schoonste steden in Azië) en goed gerestaureerd. Het dorp is omringd door muren en je moet redelijk wat betalen om naar binnen te mogen, dat geld wordt daarvoor gebruikt. Leuk was dat er ook een aantal scholen binnen de muren zijn, dat geeft wel het beeld dat er ook echt geleefd wordt en niet alleen een toeristenplaats is. Binnen de muren werd rijst van A tot Z bewerkt, overal op de Square lag rijst op doeken op de grond te drogen. Vrouwtjes staan en lopen met hun voeten in de rijst en roeren door de rijst zodat een ander deel weer goed kan drogen. Binnen de muren is het verboden om te bedelen. We hebben er inderdaad geen gezien, op één verdekte bedelaarster na. Het was een heel schattig oud vrouwtje dat op een mooie hoek van een Hindoe tempel zat. Ze zat heel vrolijk te lachen en vroeg of mensen naast haar wilde zitten en vroeg dan om een foto. Ze zag er echt heel vriendelijk en lief uit. Na de foto maakte ze wat geluid – ze had helemaal geen tong dus er kwam nog geen woord uit, heel zielig – en vroeg ze om geld.

Onze gids probeerde iets te goed zijn best te doen! Hij kwebbelde en kwebbelde maar door, iets waar ik vroeg in de morgen niet echt op zit te wachten. Iedere keer als we iemand iets vroegen – bijvoorbeeld aan de balieman bij de tempel of aan de jongen in de koffiezaak enz – en we kregen al antwoord van diegene dan vroeg onze gids het nog een keer of probeerde hij snel antwoord te geven voordat de andere kon antwoorden. Heel irritant.